Πρόσωπα: Mika Hakkinen
Phaethon: Απών φέτος από τις πίστες, κι ακόμα δεν ξέρουμε αν αυτό θα είναι οριστικό. Αυτό για το οποίο μπορούμε να μιλήσουμε με σιγουριά είναι η μέχρι τώρα καριέρα του στην F1. Άρχισε το 1991, με τη Lotus-Judd, το 1992 με Lotus-Ford. Αρκετά καλά αποτελέσματα μέσα στη εξάδα με ένα αυτοκίνητο που σερνόταν. Να σημειώσουμε τη δυσκολία διάκρισης με ένα κακό μονοθέσιο όταν εκείνη την εποχή τρέχαν πάνω από 30 αυτοκίνητα σε κάθε αγώνα... (Σήμερα κάποιοι με κορυφαία αυτοκίνητα και 10 και πλέον λιγότερους αντιπάλους ψάχνουν για δικαιολογίες...) Η ιστορία έχει δείξει πως οι μεγάλοι οδηγοί φαίνονται απ' την αρχή... Έτσι κι εδώ. Η μεταπήδηση στην McLaren ήταν ελπιδοφόρα. Και εκεί τα πήγε περίφημα, με εξαίρεση ίσως κάποιες... ατασθαλίες το '94. Από το τέλος του 97 (ΜcLaren-Mercedes) φάνηκε ότι πρόκειται για υποψήφιο πρωταθλητή. Η οδήγηση του MH είναι απόλυτη, με ανοιχτές καμπύλες στις γραμμές και ελάχιστες διορθώσεις. Όμορφα onboard, με στρωτή οδήγηση. Χαρακτηριστικά ταχύς όταν το αυτοκίνητό του δεν έχει προβλήματα. Το οδηγικό του style πρόκειται για "ορισμό" της αγωνιστικής οδήγησης, που όμως αποβαίνει μοιραία σε συνθήκες βροχής, όπου απαιτούνται συνεχείς διορθώσεις και έλεγχος. Ο Hakkinen δεν έχει δημιουργήσει αντιπάθειες στο κοινό της F1, γενικά είναι συμπαθής, ειδικά μετά την ταχεία ανάκαμψή του από το ατύχημα του '95 στην Αδελαϊδα. Η τελευταία του χρονιά δε θύμιζε σε τίποτα το γνωστό Hakkinen, κυρίως λόγω των προβλημάτων του αυτοκινήτου του που δεν του επέτρεψαν να διακριθεί, αλλά του έριξαν και το ηθικό. Για μένα ένας εκ των τριών κορυφαίων οδηγών σήμερα (ελπίζουμε και του χρόνου...), που απέχουν αρκετά από τον 4ο.
Καλύτερη στιγμή: μμμ, θα ξεχωρίσουμε στιγμή-δευτερόλεπτα και όχι περίοδο. Το προσπέρασμα του Spa'00 στον Schumacher ήταν από τα ωραιότερα που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια. Ο ΜΗ έκανε την καλύτερη επιλογή, εκμεταλλευόμενος, όπως όφειλε κάθε μεγάλος οδηγός στη θέση του, το εμπόδιο του Zonta που ήταν ένα γύρο πίσω. Γενικά άνετες οι νίκες του, με ξεχωριστές αυτές που έχει κάνει κατά καιρούς στη Βαρκελώνη.
@ndreas: Από τα πρώτα του χρόνια έδειξε δείγματα μεγάλου οδηγού. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς τι κατάφερε το 92 όταν με μια Lotus στην τελευταία της χρονιά κατέκτησε την 8η θέση του πρωταθλήματος. Μετά από περίεργο παρασκήνιο πάει στην McLaren σαν δοκιμαστής για να οδηγήσει πλάι στον Ayrton Senna σε τρεις αγώνες. Μόνο που σε αυτούς τους τρεις αγώνες τα πήγε πολύ καλά, τόσο ώστε να εξασφαλίσει τη 15 θέση σε ένα πρωτάθλημα με πάνω από 30 οδηγούς και επιπλέον συμβόλαιο σαν ν.1 πιλότος της ομάδας για το 1994. Ανήσυχο πνεύμα ο Hakkinen τότε, συγκεντρώνει πολλά αρνητικά σχόλια λόγω ατυχημάτων που προκαλεί αλλά τα αποτελέσματα δείχνουν πως με μόλις 8 τερματισμούς και 6 βάθρα τερματίζει τέταρτος στο πρωτάθλημα με μια McLaren που δεν ήταν και ο ορισμός του ανταγωνιστικού μονοθεσίου. Το 95 κάνει ότι μπορεί αλλά το αυτοκίνητο δεν συνεργάζεται. Ουσιαστικά αυτός είναι που σώζει την ομάδα από τον διασυρμό καταλαμβάνοντας την 7η θέση στο πρωτάθλημα οδηγών. Το 96 στην ομάδα έρχεται ο David Coulthard, θεωρούμενος μέχρι τότε ως ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα του χώρου που θα κυριαρχούσαν προσεχώς. Όμως ο τελικός απολογισμός είναι 31 βαθμοί για τον Mika και μόλις 18 για τον David. Για το 97 οι βαθμολογικοί πίνακες λένε πως ο Dc ήταν καλύτερος, η ιστορία όμως μας υπενθυμίζει ότι η στατιστική είναι ο καλύτερος τρόπος για να πεις ψέματα. Ο Hakkinen επανέρχεται το 98 με πρωτάθλημα, 100 βαθμούς και απόλυτη κυριαρχία απέναντι στον team mate του ο οποίος κατάφερε απλώς να κερδίσει 56 βαθμούς οδηγώντας φυσικά το ίδιο μονοθέσιο. Το 99 διατηρεί τον τίτλο του Παγκόσμιου πρωταθλητή, πράμα που προσπάθησε να κάνει και το 2000 σε μια εκπληκτική χρονιά που κρίθηκε στα σημεία υπέρ του έτερου Μιχάλη. Το 2001 προσπάθησε για το καλύτερο μέσα σε ένα μη ανταγωνιστικό - σε επίπεδο κορυφής - μονοθέσιο. Δύο νίκες και η 5η θέση στην γενική κατάταξη ήταν ο τελικός απολογισμός που όμως τον αδικεί. Πολλές φορές το μονοθέσιό του τον πρόδωσε στερώντας του πολύτιμους βαθμούς, ακόμη και νίκη. Να ήταν άραγε αυτό που οδήγησε τον Mika στην αποχώρησή του από το αγαπημένο του επάγγελμα που του χάρισε δόξα, χρήματα, αναγνώριση και χιλιάδες φανατικούς θαυμαστές; Ο ίδιος λέει απλά ότι δεν πρέπει κανείς να είναι άπληστος και αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να επιστρέψει το 2003.
Καλύτερη στιγμή; Το 99 ήταν μια εξουθενωτική χρονιά για τον Φιλανδό. Έστω και με τον Schumacher εκτός δράσης, μια σειρά από προβλήματα του μονοθεσίου και δύο εξωφρενικά προσωπικά λάθη του που του κόστισαν ισάριθμες σίγουρες νίκες, σε συνδυασμό με καυστική και άδικη κριτική από μεγάλη μερίδα του τύπου δίνουν μια εικόνα σχετικά με την δυσκολία του έργου που είχε να επιτελέσει. Το επιπλέον βάρος της υπεράσπισης ενός παγκόσμιου τίτλου επίσης δεν βοηθούσε. Τελευταίος αγώνας της χρονιάς και ο Irvine προηγείται τέσσερις βαθμούς. Μια τρίτη θέση αρκούσε στον Ιrvine για να στεφτεί πρωταθλητής, σε περίπτωση που ο Mika τερμάτιζε σε οποιαδήποτε θέση εκτός της πρώτης. Με τον Schumacher να ξεκινάει από την pole όλοι στοιχημάτιζαν υπέρ του Ιρλανδού. Με μια εκπληκτική εκκίνηση, από αυτές που συνήθιζε ο Mika να κάνει μέχρι να του το ''απαγορέψουν'' τα ηλεκτρονικά της McLaren, τίθεται επικεφαλής της κούρσας και οι υπόλοιποι μπορούσαν πλέον ανήμποροι να τον βλέπουν μόνο να απομακρύνεται. Προφανώς ανυπομονούσε να κερδίσει τον δεύτερο συνεχόμενο τίτλο του.
 
Mika Hakkinen
Βιογραφικα στοιχεία
εθνικοτητα: Φιλανδός
ημ. γεννήσεως: 28/9/68
ντεπούτο f1:
τιτλοι f1: 98, 99
εκκινήσεις GP: 160
νικες/βαθρα: 20/51
βαθμοί: 420
poles: 26
ταχυτεροι γύροι: 25
οικογενειακη κατασταση: Παντρεμένος με την Erja, έχουν έναν γιό, τον Hugo.
τοπος κατοικιας: Μονακο